شیدا...

کمی آهسته تر دنیا

دمی مهلت بده اینک که بنشینم کنار او

و احساسش کنم یک دم 

به روح و جان و قلب خود

بدون دیدن رویش  من آرامش نمی یابم

و در دریای بی ساحل 

عبث می گردم و بیهوده می جویم

کمی آهسته تر دنیا

برون از پنجره بنگر

ببین پاییز در راه است و با نجوای غمگینش

به گوش جنگل سرسبز 

نوای دلنشین خواب را خواند

و مرغان مهاجر بال بگشودند به دیگر سوی

کنون خواهم که رو در روی او 

بنشسته و آرام و ساکت  دور از غوغا

بخوانم نغمه ی یکتایی او را

و چون یک قطره ی کوچک 

به دریای وجودش غرق گردم من

کمی آهسته تر دنیا

دمی مهلت بده اینک...   شیدا